کربن  با نام اختصاری C و عدد اتمی ۶ در جدول تناوبی شناخته می شود و از نظر فراوانی در پوسته زمین چهاردهمین و در کیهان چهارمین عنصر می باشد. همچنین کربن از لحاظ جرم، بعد از اکسیژن دومین عنصر موجود در بدن انسان است و حدود ۱۸٫۵ درصد از جرم بدن را تشکیل می‌دهد. کربن یکی از مهم ترین عناصر تشکیل دهنده موجودات زنده و به وجود آمدن حیات در زمین می باشد.

ساختار اتمی کربن به شکلی هست که می تواند به صورت‌های مختلفی با یکدیگر پیوند برقرار نمایند که باعث می‌شود تا دگرشکلی های متنوعی از کربن تشکیل شود.شناخته شده‌ترین دگرشکلی های کربن  گرافیت، الماس و فولرن باکمینستر که خواص فیزیکی متفاوتی دارند. به‌عنوان مثال گرافیت ظاهری کدر و سیاه‌رنگ دارد در حالی‌که الماس کاملاً شفاف و براق است. گرافیت پودری بسیار نرم است که می‌تواند برروی کاغذ اثری از خود برجا بگذارد . خود گرافیت نیز از واژه‌ای یونانی به‌معنای نوشتن برگرفته شده‌ است. درحالی‌که الماس، سخت‌ترین ترکیب طبیعی یافت شده بر روی زمین است. گرافیت یک هدایت کننده خوب جریان الکتریکی است، درحالی که الماس یک رسانای ضعیف جریان الکتریکی است. 

کاربرد کربن

بیشترین استفاده اقتصادی از کربن به غیر از مواد غذایی و چوب، مربوط به شکل هیدروکربن است که از مهمترین آن‌ها می‌توان به نفت خام، سوخت فسیلی و گاز متان اشاره نمود. نفت خام توسط صنایع پتروشیمی در پالایشگاه‌ها تقطیر می‌شود تا بنزین، نفت سفید، گازوئیل، نفت کوره، قیر و دیگر فراورده‌های نفتی تولید نماید. سلولز نیز نوعی پلیمر طبیعی حاوی کربن است که توسط گیاهان به شکل چوب، پنبه، کتان و کنف تولید می‌شود. سلولز در درجه اول برای حفظ ساختار گیاهان استفاده می‌شود و ساختار اولیه دیواره سلولی گیاهان را تشکیل می‌دهد.