سیلیکون کارباید که با نماد شیمیایی SiC نشان داده می شود یک ماده معدنی جامد بلوری است.این ماده از ترکیب سیلیکون و کربن به دست می آید و  مهمترین مواد سرامیکی می باشد که در سال 1891 توسط ادوارد آچسون کشف شد.

سیلیکون کاربید  عموما به دلیل سختی و مقاومت بالایی که دارد  مورد استفاده قرار می گیرد همچنین از ان در صنایع به عنوان نیمه هادی و سرامیک  نیز استفاده می شود .از این ماده به عنوان افزودنی برای مواد ساینده و تولید فولاد نیز استفلده می شود.

چگالی این ماده برابر ۲۱/۳ گرم بر سانتی‌متر مکعب است و دارای مقاومت شیمیایی بالا و مقاومت الکتریکی پایینی است. سختی این ماده در مقیاس موس، بین کوراندوم و الماس است. کاربید سیلیسیم می‌تواند بدون بروز دادن تغییرات شیمیایی و فیزیکی قابل توجه، تا دمای ۱۰۰۰ درجه سلسیوس را نیز تحمل کند.

سیلیکون کارباید به طور طبیعی در یک ماده معدنی بسیار کمیاب به نام مویسانیت وجود دارد. کاربیدهای سیلیکون خالص به صورت بلورهای بی رنگ و شفاف ظاهر می شوند. وقتی ناخالصی هایی مانند نیتروژن یا آلومینیوم به آنها اضافه می شوند ، بلورهای سیلیسیم کاربید بسته به سطح ناخالصی سبز یا آبی به نظر می رسند.

 ویژگی های ترکیبی سرامیکی و نیمه هادی، سیلیکون کاربید  را یکی از گزینه های بسیار عالی برای ساخت دستگاه های واکنش سریع ، ولتاژ بالا و دمای بالا  تبدیل می کند.

 این ترکیب نقش اصلی را در انقلاب صنعتی ایفا کرده است و هنوز هم به عنوان ماده افزودنی برای مواد ساینده و تولید فولاد و سرامیک ساختاری به طور گسترده ای استفاده می شود.